نقش حاکمیت اراده در تعیین شروط داوری؛ هزینه و ابلاغ و ضمانت اجرا در رویه قضایی

نویسنده

دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری

چکیده

دو مبحث  هزینه و ابلاغ در داوری از فروعات حاکمیت اراده در تعیین شروط داوری است. ازجمله مواردی‌که طرفین داوری می‌توانند با اتکا به اصل حاکمیت اراده، درخصوص میزان و نحوه آن توافق کنند، ابلاغ و هزینه  است. البته اختیار طرفین در تعیین هزینه و ابلاغ مذکور، مطلق نبوده و رعایت برخی قواعد ضروری بوده و عدم رعایت این قواعد در برخی موارد، منجربه از بین رفتن شرط داوری یا حتی ابطال رأی داور می‌شود. براساس ماده 477  قانون آئین دادرسی مدنی ایران. هرچند داوران در رسیدگی و رأی ، تابع مقررات قانون آئین دادرسی نیستند، ولی باید مقررات مربوط به داوری را رعایت کنند. یکی از مقررات مهم در بحث داوری، کیفیت و نحوه ابلاغ است و در ابتدای اصل حاکمیت اراده و توافق طرفین بر نحوه ابلاغ  ملاک می‌باشد و درصورت نبود اراده طرفین، به‌عنوان قانون تکمیلی، داور به ناچار از طریق محکمه صالح، رأی را ابلاغ می‌کند. در مقاله حاضر علاوه‌بر مطالب مذکور، قابلیت‌سنجی واگذاری تعیین حق‌الزحمه داوری به داور و همچنین مسئول پرداخت هزینه داوری در مواردی‌که داور مبادرت به صدور رأی می‌کند، بحث می‌شود.
 

 

کلیدواژه‌ها


امیر معزی، احمد (1393)،  داوری بین المللی در دعاوی بازرگانی، چاپ چهارم، تهران: نشر دادگستر.
    پاشا بنیاد، موسی (1393)،  کلیات داوری، چاپ اول، تهران: نشر بینه.
    جعفری لنگرودی، محمدجعفر (1387)،  ترمینولوژی حقوق، چاپ نوزدهم، تهران: گنج دانش.
    جنیدی، لعیا (1378)، نقد و بررسی قانون داوری تجاری بین المللی، چاپ اول، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
    خدابخشی، عبدالله (1397)، حقوق داوری و دعاوی مربوط به آن در رویه قضایی، چاپ پنجم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    رضایی، علی (۱۳۹۵)، «مسئله هزینه ها در داوری‌های تجاری بین المللی»، مجله مطالعات حقوقی دانشگاه شیراز، دوره هشتم، شماره سوم.
    ره پیک، حسن (1395)، حقوق مدنی پیشرفته (مباحث تحلیلی شروط ضمن عقد)، چاپ دوم، تهران: انتشارات خرسندی.
    شیروی، عبدالحسین (1396)،  داوری تجاری بین المللی، چاپ هفتم، تهران: انتشارات سمت.
    کاتوزیان، ناصر (1395)، حقوق مدنی، قواعد عمومی قراردادها، جلد یک، چاپ سیزدهم، تهران: انتشارات سهامی انتشار.
    کاتوزیان، ناصر (1385)، قانون مدنی در نظم حقوقی کنونی، چاپ سیزدهم، تهران: نشر میزان.
    کریمی، عباس و پرتو، حمیدرضا (1397)، حقوق داوری داخلی، چاپ پنجم، تهران: نشردادگستر.
    مافی، همایون (1397)، شرحی بر قانون داوری تجاری بین المللی ایران، چاپ دوم، تهران: انتشارات دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری.
    مدنی، جلال الدین (1388)، آئین دادرسی مدنی، جلد اول، چاپ اول، تهران: انتشارات پایدار.
    مجدد، ابوالفضل (1393)، آئین داوری در نظام حقوقی کنونی، چاپ اول، قم: نشر ابتکار دانش. 
    یوسف زاده، مرتضی (1393)، آئین داوری، چاپ دوم، تهران: شرکت سهامی انتشار.
    سیفی، سید جمال (1380)، «تحولات، مسائل و دورنماهای داوری بین المللی ایران»، نشریه کانون وکلا، شماره صد و هفتاد و دو.
    صفایی، حسین (1377)، «سخنی چند درباره نوآوری ها و نارسایی‌های قانون داوری تجاری بین المللی»، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی ، شماره چهلم، دانشگاه تهران.
    طباطبایی‌نژاد، سید محمد (1394)، «داوری تجاری بین المللی و چالش اعمال قواعد آمره ؛ مطالعۀ موردی داوری در حقوق رقابت»، مجله مطالعات حقوق تطبیقی، دوره شش، شماره یک.
    کریمی، عباس، دشتی، محمدرضا، (1392)، «مطالعه تطبیقی قرارداد داوری رضایی یا تشریفاتی»، مجله مطالعات حقوق تطبیقی، دوره چهار، شماره یک.
    نووی، ابو زکریا (1412)، روضه الطالبین و عمده المفتین، بیروت: المکتب الاسلامیه.
Hosking, James (2004), “Third Party Non-Signatory's Ability to Compel International Commercial Arbitration: Doing Justice without Destroying Consent”, Pepperdine Dispute Resolution Law Journal, Vol 4, Iss 3.
Clare Ambrose (2001), "When Can a Third Party Enforce an Arbitration Clause”, J,B,L (the Journal of Business Law), Sweet & Maxwell, September.