در جوامع اسلامی و به خصوص در میان شیعیان و با استناد به لزوم احترام به شعائر الهی، عزاداری برای پیامبر و اهل بیت ایشان به عنوان مصداقی از شعائر الهی، امری نیک و پسندیده تلقی میشود اما عزاداریها نیز مانند بسیاری از مسائل اجتماعی و مذهبی دیگر دارای طیف گستردهای از تفاسیر و مصادیق هستند به‌گونه‌ای که برخی از عزاداران اقدام به انجام رفتارهایی مانند قمه‌زنی، تیغ‌زنی، قفل‌زنی، راه رفتن بر روی آتش و زغال گداخته، غلتیدن بر روی خرده شیشه و... می‌‌کنند و این رفتارها را مصداق واقعی عزاداری می‌دانند. از سوی دیگر بخشی از دستگاه عدالت کیفری بر این عقیده هستند که بایستی با ابزارهای کیفری با این نوع از عزاداریها برخورد نمود؛ در این پژوهش به شرح و نقد سیاست تقنینی و قضایی ایران در این رابطه پرداخته خواهد شد و این امر به اثبات میرسد که هیچ محمل قانونی جهت برخورد کیفری با اینگونه از عزاداریها وجود ندارد.
)