چکیده
اصل قابلاستماع بودن دعاوی یکی از اصول حاکم برحقوق دعاوی محسوب میشود. بر طبق این اصل که هم در فقه و هم در حقوق ایران (البته بهصورت غیرمستقیم) پیشبینی شده، دادگاه حقوقی باید از ایرادات و نقصهای جزیی و قابلترمیم عبور کند و در نتیجه دعوا را به سمت حرکت در ماهیت دعوا (فصل خصومت یا کشف حقیقت) پیش ببرد. از نظر فقهی استماع دعوا واجب است و قاضی نصب شده تا رأی صادر کند. امری که مقدمۀ آن استماع دعاوی است. بنابراین دادگاه حقوقی با تفسیر دعوا و نیز دعوت از خواهان جهت ادای توضیح، دعوا را به سمت قابلاستماع بودن حرکت میدهد. در حقوق ایران نیز علیرغم اینکه این اصل بهصراحت در قوانین دادرسی مورد اشاره قرار نگرفته، اما با ملاحظۀ اصل 167، 159 و 34 قانون اساسی و نیز مادۀ 3 قانون آیین دادرسی مدنی میتوان این اصل را پذیرفت. در واقع قانونگذار با بیان اینکه دادگاه باید نسبت به فصل خصومت اقدام کند به ضرورت استماع دعوا بهطور ضمنی نیز حکم نموده است.
فرحزادی, علی اکبر, & میرنژاد, سید رسول. (1401). اصل قابل استماع بودن دعاوی در فقه اسلامی و حقوق ایران. فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 25(89), 181-194.
MLA
علی اکبر فرحزادی; سید رسول میرنژاد. "اصل قابل استماع بودن دعاوی در فقه اسلامی و حقوق ایران". فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 25, 89, 1401, 181-194.
HARVARD
فرحزادی, علی اکبر, میرنژاد, سید رسول. (1401). 'اصل قابل استماع بودن دعاوی در فقه اسلامی و حقوق ایران', فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 25(89), pp. 181-194.
VANCOUVER
فرحزادی, علی اکبر, میرنژاد, سید رسول. اصل قابل استماع بودن دعاوی در فقه اسلامی و حقوق ایران. فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 1401; 25(89): 181-194.