در فقه، بهطور جدی از تفاوت اقرار و شهادت و تمایز اقرار در اعتبار و تأثیر، به گونهای که سبب اثبات موضوع بدون نیاز به صدور حکم میشود، سخن به میان آمده است. در قوانین نیز بیان قانونگذار در مادۀ 1275 قانون مدنی و غیر قابل اعتراض (تجدیدنظر و فرجام) اعلام شدن حکم مستند به اقرار در مواد 331 و 369 قانون آیین دادرسی مدنی، توجه ویژۀ قانونگذار به این دلیل و برقراری اعتبار و تأثیر ویژه برای این دلیل را نشان میدهد. بر این اساس، وضعیت ویژۀ اقرار نسبت به ادلۀ دیگر و مبنای چنین تمایزی، مطلب مهمی است که نیاز به بررسی و تحلیل دارد. تحقیق در این خصوص، ما را به این نتیجه رهنمون میسازد که آنچه سبب تمایز اقرار از سایر ادله و تأیید اعتبار و تأثیر ویژه برای آن شده، این ویژگی است که برخلاف سایر ادله، اقرار دلیلی است که توسط شخصی که دلیل علیه اوست، تهیه و ارائه شده و حاوی پذیرش آن شخص است که رفع اختلاف و ایجاد تفاهم بین اصحاب دعوا را (درمورد موضوع)، سبب میشود.
حسن زاده, مهدی. (1402). تحلیل تأثیر ویژه و متفاوت اقرار نسبت به دلایل دیگر در دعاوی مدنی. فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 28(101), 51-66. doi: 10.22034/jlvi.2023.1997626.0
MLA
مهدی حسن زاده. "تحلیل تأثیر ویژه و متفاوت اقرار نسبت به دلایل دیگر در دعاوی مدنی". فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 28, 101, 1402, 51-66. doi: 10.22034/jlvi.2023.1997626.0
HARVARD
حسن زاده, مهدی. (1402). 'تحلیل تأثیر ویژه و متفاوت اقرار نسبت به دلایل دیگر در دعاوی مدنی', فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 28(101), pp. 51-66. doi: 10.22034/jlvi.2023.1997626.0
VANCOUVER
حسن زاده, مهدی. تحلیل تأثیر ویژه و متفاوت اقرار نسبت به دلایل دیگر در دعاوی مدنی. فصلنامه دیدگاههای حقوق قضائی, 1402; 28(101): 51-66. doi: 10.22034/jlvi.2023.1997626.0