عقود اذنی به عقودی گفته میشود که اثر اصلی آن ایجاد «اذن» است. این عقود نه تنها در مرحلهی انشاء، بلکه در ادامه نیز مبتنی بر ارادهی انشایی افراد میباشند. در واقع اذن باید از سوی منبع آن همواره مورد حمایت قرار گیرد و توقف این حمایت به هر دلیل، ملازمه با پایان اعتبار عمل حقوقی خواهد داشت. قانون گذار در ارتباط با انحلال عقود اذنی در مواد مختلف قانون مدنی از عوامل خاصی نام برده که به دلیل ایجاد مانع بین اذن و منبع زاینده ی آن، اذن را زائل و موجبات انفساخ عمل حقوقی را فراهم میکنند. مطالعه در مبانی انفساخ عقود اذنی در نتیجه ی این عوامل نشان می دهد موارد مصرح در قانون مدنی در این زمینه جنبهی تمثیلی داشته و نظر بر موارد شایع دارد. بررسی نحوهی عملکرد مغز انسان و شناسایی خاستگاه اذن و اعمال ارادی انسان، آشکار می کند در مواردی که فعالیت قسمتی از مغز موسوم به قشر مغز متوقف شود، اراده ی شخص از بین رفته، اذن زائل و عقد منفسخ میشود.